30 lat minęło, a ja nadal nie zdobyłem władzy nad wszechświatem. Czwartek, 7 maja 2015. Nażarty jak koń po udanym skoku na taczkę pełną musli, toczę się przez miasto. Słoneczko świeci, ptaszki ćwierkają, można powiedzieć, że przyszła wiosna.

Szybko, w miarę tanio, smacznie, pod domem. No, z tym smacznie, to nie zawsze tak do końca. Bo pomimo, że zazwyczaj wszystko jest palce lizać i człowiek wciągnąłby paszę w porcji dwukrotnie większej niż zdrowy rozsądek podpowiada, zdarzają się przypadki, gdy na talerzu ląduje coś, co przywołuje na twarzy wyraz klasycznego łotdafaka.

Ja już jakiś czas temu przygotowałam się już przed 1 ich falą. Przygotowanie musiało być, bo wiecie w mojej szafie mieszkają takie złośliwe robale, które co wieczór biorą do ręki igłę i nić i zmniejszają moje ubrania. Trzeba było owe gady zaskoczyć co nieco, więc jadąc swego czasu z Katowic do domu, zahaczyłam o sklep z tkaninami. Zwiewny, lekki, miękko układający się. Powstała wczoraj też karteczka ślubna.